ین اگلند، منشی عمومی شورای پناهندگان ناروی، روز یکشنبه ۱۹ جنوری (۳۰ جدی) هشدار داد که کاهش بودجه برای افغانستان بزرگترین تهدید برای کمک به زنان این کشور است.
اگلند گفته است که زنان و دختران در افغانستان بیشتر از دیگر گروه‌ها از کاهش حمایت‌های مالی سازمان‌های غیرحکومتی و کمک‌های بشردوستانه آسیب می‌بینند.
شورای پناهندگان ناروی گفته است که در سال ۲۰۲۲ میلادی به ۷۷۲ هزار و ۴۸۴ افغان کمک فراهم کرد. اما این کمک‌ها در سال ۲۰۲۳ به ۴۹۱ هزار و ۴۳۵ نفر کاهش یافت. به تعقیب آن، این کمک‌ها در سال گذشته به ۲۱۶ هزار و ۵۰۱ نفر کاهش بیشتر یافت و نیم از مستفید شوندگان این کمک‌ها را زنان تشکیل می‌دهند.
اگلند که از سال ۲۰۲۱ به این‌سو چندین بار به افغانستان سفر کرده است، در مورد تاثیر کاهش کمک‌ها برای افغانستان گفت: "ما در دو سال گذشته شاهد آن هستیم که هر سازمان همکار یکی پی دیگر برنامه‌ها و کارمندان خود را کاهش می‌دهند. بزرگترین تهدید برای برنامه‌هایی که به زنان افغان کمک می‌کنند، کاهش بودجه است. بزرگترین تهدید برای آیندهٔ رفاه زنان افغان، کمبود [آموزش] است."
پس از آنکه طالبان در اگست ۲۰۲۱ بار دیگر بر افغانستان مسلط شدند، برگشت این گروه به قدرت میلیون‌ها نفر را در آن کشور به فقر و گرسنگی سوق داد. یکی از دلایل عمدۀ این وضعیت، کاهش و یا توقف کمک‌های خارجی برای این کشور بوده است.
اعمال تعزیرات بر مقامات طالبان ، توقف معاملات بانکی و مسدود شدن میلیاردها دالر از ذخایر ارزی افغانستان، دسترسی به نهادهای جهانی و پول‌های خارجی که قبل از خروج نیروهای ایالات متحده و ناتو از کشور، اقتصاد وابسته به کمک‌ها را حمایت می‌کرد، قطع کرده است. ملل متحد و سایر نهادها از جامعه بین‌المللی خواسته‌اند که به حمایت شان از افغانستان که زیر فشار قرار دارد، ادامه بدهد.
سازمان‌هایی مانند شورای پناهندگان ناروی از طریق برنامه‌های آموزش و صحت، از جمله تغذیه و واکسیناسیون، به حفظ خدمات عمومی کمک کرده‌اند.
اما زنان و دختران با موانع بیشتری برای دسترسی به خدمات صحی و آموزشی مواجه هستند، زیرا طالبان محدودیت‌های بیشتری را بر زنان و دختران اعمال کرده‌اند.
اگلند گفت که زنان و دختران افغان اظهارات رهبران جهان را فراموش نکرده‌اند که به آنها گفته بودند که "اولویت درجه یک" آنها آموزش و حقوق بشر است. او به خبرگزاری اسوشیتدپرس گفت: "حالا ما حتا نمی‌توانیم برنامه‌های معیشتی را برای بیوه‌ها و مادران مجرد تامین مالی کنیم."
به گفتهٔ اگلند، جامعه بین‌المللی در بسیاری از کشورها با پالیسی‌های محلی مخالفت داشته‌اند، اما کمک‌های بشردوستانه فراهم کرده است. او گفت که مخالفت با پالیسی‌های طالبان و کمبود کمک‌های مالی از سوی بسیاری از کشورها، وضعیت افغانستان را در حالی بدتر کرده است که مردم این کشور با گرسنگی عمومی دست و پنجه نرم می‌کنند.
ایگلند گفت که در جریان سفرش به افغانستان، بیشتر بحث‌های او با مقامات طالبان در مورد نیاز به از سرگیری آموزش برای زنان و دختران بود. او گفت: "آنها [طالبان] هنوز استدلال می‌کنند که این اتفاق خواهد افتاد، اما شرایط مناسب نیست...آنها می‌گویند که باید بر سر شرایط توافق کنند."